 | Informacje ogólne |
Z niecierpliwością wyczekiwałam premiery Mockingjay i momentu, kiedy będzie można znaleźć go w sieci i niedługo po tym zaczęłam czytać. Czytanie szło mi dość słabo, bo czytanie po angielsku wieczorem, kiedy człowiek jest już zmęczony, to nie jest najprostsza rzecz. Kilka dni temu znalazłam w sieci nieoficjalne tłumaczenia, które spowodowało, że książkę przeczytałam w dwa dni.
Cóż Kosogłos ma tak samo mocną wciągalność jak poprzednie części trylogii, ale niestety fabuła już nie jest taka dobra. Czytając ją miałam wrażenie, że autorka na siłę chciała coś dopisać do dwóch poprzednich części, że niby miała jakiś pomysł, ale realizacja już ja przerosła. Początek książki był nawet niezły, ale im dalej, tym gorzej.
Nie podobał mi się pomysł ze zmienianiem osobowości poprzez wstrzykiwanie jadu gończych os, zaś jeszcze mniej śmierć jednej z ważnych postaci drugoplanowych w wyniku drugiego wybuchu spadochronów. Zaś finałowa rozmowa o głodowych igrzyskach przelała czarę goryczy. A przecież wszystko zmierzało do tego prawie od początku...
Wiem, że pisze bardzo mgliście, ale nie chce napisać nic, co zdradziłoby zakończenia poprzednich części. W każdym razie mi finałowy tom trylogii się nie podobał. Ponieważ nastawiałam się na coś bardzo dobrego, tym bardziej czuję się rozczarowana. Dwa pierwsze tomy były świetne, dlatego zachęcam do zapoznania się z tą trylogia, ale ostrzegam, że do ostatniego tomu należy podejść ostrożnie i bez wygórowanych wymagań, bo inaczej, tak jak ja, przeżyjecie wielkie rozczarowanie.
Książkę czytałam na czytniku.
Cóż Kosogłos ma tak samo mocną wciągalność jak poprzednie części trylogii, ale niestety fabuła już nie jest taka dobra. Czytając ją miałam wrażenie, że autorka na siłę chciała coś dopisać do dwóch poprzednich części, że niby miała jakiś pomysł, ale realizacja już ja przerosła. Początek książki był nawet niezły, ale im dalej, tym gorzej.
Nie podobał mi się pomysł ze zmienianiem osobowości poprzez wstrzykiwanie jadu gończych os, zaś jeszcze mniej śmierć jednej z ważnych postaci drugoplanowych w wyniku drugiego wybuchu spadochronów. Zaś finałowa rozmowa o głodowych igrzyskach przelała czarę goryczy. A przecież wszystko zmierzało do tego prawie od początku...
Wiem, że pisze bardzo mgliście, ale nie chce napisać nic, co zdradziłoby zakończenia poprzednich części. W każdym razie mi finałowy tom trylogii się nie podobał. Ponieważ nastawiałam się na coś bardzo dobrego, tym bardziej czuję się rozczarowana. Dwa pierwsze tomy były świetne, dlatego zachęcam do zapoznania się z tą trylogia, ale ostrzegam, że do ostatniego tomu należy podejść ostrożnie i bez wygórowanych wymagań, bo inaczej, tak jak ja, przeżyjecie wielkie rozczarowanie.
Książkę czytałam na czytniku.
planuję przeczytać całość, zatem nie nastawiam się zbyt entuzjastycznie, tak jak radzisz
OdpowiedzUsuń