środa, 30 czerwca 2010

Raymond E. Feist: Mrok w Sethanon

Informacje ogólne
Wydawca: Zysk i S-ka
Rok wydania: 1997
Liczba stron: 538
Wymiary: 180 x 115 mm
ISBN: 83-7150-245-1
Cykl: Saga o wojnie światów (tom 4)
Oprawa: miękka
Tytuł oryginału: A Darkness at Sethanon
Tłumaczenie: Mariusz Terlak

Ocena ogólna: 5-/6

Na królestwo ruszają Moredhelowie, Mroczne Elfy i Gobliny, prowadzone przez Murmandamusa. Okazuje się, że atak jest jednak tylko odwróceniem uwagi od prawdziwego celu. Murmandamus chce zdobyć kamień życia - starożytnego artefaktu Valheru, który spoczywa pod Sethanonem. Królestwo przygotowuje się do obrony, zaś Pug z Tomasem wyruszają w poszukiwaniu Macrosa, który jako jedyny posiada wiedzę umożliwiającą zmierzenie się ze złem...

Książkę czytałam jakieś 1,5 roku temu i bardzo mi się podobała. Serdecznie polecam wszystkim, oczywiście po uprzednim przeczytaniu poprzednich tomów cyklu :)

wtorek, 29 czerwca 2010

Raymond E. Feist: Srebrzysty cierń

Informacje ogólne
Wydawca: Zysk i S-ka
Rok wydania: 1996
Liczba stron: 463
Wymiary: 180 x 115 mm
ISBN: 83-7150-162-5
Cykl: Saga o wojnie światów (tom 3)
Oprawa: miękka
Tytuł oryginału: Silverthorn
Tłumaczenie: Mariusz Terlak

Ocena ogólna: 5-/6

Po Adeptcie magii i Mistrzu magii kolejnym tomem Sagi o wojnie światów jest Srebrzysty cierń. Akcja książki w całości dzieje się na Midkemii.
Anita w trakcie uroczystości jej ślubu z księciem Aruthą zostaje trafiona zatrutym pociskiem z kuszy. Okazuje się, że uratować ją może tylko magiczne i bardzo rzadkie ziele. Książę wraz z przyjaciółmi wyruszają na jego poszukiwanie. Tymczasem Mroczne Elfy szykują się do napaści na królestwo, okazuje się jednak, że nie jest to największy kłopot...

Książkę czytałam jakieś 1,5 roku temu i bardzo mi się podobała. Serdecznie polecam wszystkim, oczywiście po uprzednim przeczytaniu dwóch pierwszych tomów cyklu :)

poniedziałek, 28 czerwca 2010

Irene Spencer: Żona mormona

Informacje ogólne
Wydawca: Świat Książki
Rok wydania: 2009
Liczba stron: 416
Wymiary: 148 x 210 mm
ISBN: 978-83-247-1000-3
Oprawa: miękka
Tytuł oryginału: Shattered Dreams
Tłumaczenie: Katarzyna Rosłan

Ocena
ocena ogólna: 4+/6
stopień wciągania: 5-/6
uczucie własne: 4/6

Irene przyszła na świat w poligamicznej rodzinie mormońskiej. Jako dziecko zaznała biedy i widziała jak jej matka cierpi. Mimo to zakorzeniona w niej indoktrynacja religijna skłoniła ją do zostania drugą żoną Vernona. Podjęcie tej decyzji nie było dla niej łatwe, prawie z niej zrezygnowała - miała poślubić swojego ukochanego, ale w wyniku jednodniowego opóźnienia ślubu, z uroczystości nic nie wyszło - przyjechali jej krewni i przekonali ją, że nie powinna przeciwwstawiać się religii...
Ostatecznie Irene zostaje żoną poligamisty, ślub musi brać potajemnie i przez długi czas nie może przyznać się, do męża, na domiar złego jego pierwsza żona (przyrodnia siostra Irene) nie potrafi zaakceptować zaistniałej sytuacji (choć biorąc ślub, kazała Vernonowi obiecać, że będzie żyć w wielożeństwie).
Irene, tak jak jest matce, przychodzi żyć w skrajnej nędzy. Wiecznie brakuje wszystkiego. Co rok zachodzi w kolejną ciążę i jest jej coraz trudniej poradzić sobie z życiem w takich warunkach. Wielokrotnie zastanawia się nad odejściem i wielokrotnie z tego rezygnuje. W końcu po urodzeniu 14-tego dziecka i dziesiątym ślubie swojego męża, ostatecznie postanawia odejść. Vernon bardzo się stara ją od tego odwieść, zabiera ją nawet na wycieczkę do Europy (co przy jego stanie finansów jest wielkim wyrzeczeniem), ale Irene ma już dość...
Ostateczne zakończenie historii jest dla mnie dziwne i nierealne. Nie wiem, czy mam wierzyć w to, że dalsze wydarzenia Irene przepowiedziano, oraz jej religijne objawienie. No ale w końcu to jej życie i może ona tak te wydarzenia odbierała...

Co do samej książki to zaskoczyła mnie jej wysoka wciągalność. Nie spodziewałam się po tej książce, że tak bardzo mnie pochłonie, wszak jest to biografia i to osoby, która nigdy wcześniej nie miała niczego wspólnego z pisaniem.
Kolejnym zaskoczeniem był dla mnie fakt, że Vernon nie chciał uprawiać z Irene seksu, w innym celu niż prokreacja! Wiara w regułę czystości była w nim tak silna, że cały czas jej odmawiał (ona w końcu znalazła w pismach, że inne cele też są dozwolone, więc po paru pierwszych latach, robił to każe w innym celu). Myślałam, że idea wszystkich społeczeństw poligamicznych (w układzie jeden mężczyzna, kilka kobiet) opiera się o seksualną dominację mężczyzn, a tu taka niespodzianka...

Generalnie książkę polecam. Oczywiście nie należy się nastawiać na wielce porywającą powieść, ale na książkę o problemach, głęboko zakorzenionej wierze i życiu w bardzo trudnych warunkach materialnych. Niewątpliwym plusem jest wysoka wciągalność jak na tego typu książkę.

piątek, 25 czerwca 2010

John Flanagan: Czarnoksiężnik z Północy

Informacje ogólne
Wydawca: Jaguar
Rok wydania: 2010
Liczba stron: 400
Wymiary: 135 x 200 mm
ISBN: 978-83-7686-006-0
Cykl: Zwiadowcy (księga 5)
Oprawa: miękka
Tytuł oryginału: Ranger's Apprentice: The Sorcerer of the North
Tłumaczenie: Stanisław Kroszczyński

Ocena
ocena ogólna: 5=/6
fabula: 4+/6
stopień wciągania: 5-/6
uczucie własne: 4+/6


Will zostaje pełnoprawnym zwiadowcą i dostaje swoją placówkę. Jednak nie pozostaje na niej dugo, bo kierownictwo korpusu wyznacza go do specjalnej misji: ma ustalić co się kryje za pogłoskami o pojawieniu się na północnej granicy czarodzieja. Will wyrusza do zamku Macindaw, nikt jednak ma nie wiedzieć, że jest on zwiadowcą, na czas misji przybiera całkiem inną skórę...

Książka jest dość słabo powiązana z poprzednimi częściami, za to historia w niej opisana zdecydowanie czeka na ciąg dalszy, który nastąpi zapewne w następnej części pt. Oblężenie Macindaw. Czyli znów mamy historię w odcinkach... Zapewne sięgnę po Oblężenie jak tylko się pojawi w którejś bibliotece... ale na to przyjdzie mi zapewne trochę poczekać ;)

wtorek, 22 czerwca 2010

Anne Rice: Wywiad z wampirem

Informacje ogólne
Wydawca: Rebis
Rok pierwszego wydania polskiego: 1992
Rok tego wydania: 2007
Liczba stron: 400
Wymiary: 130 x 195 mm
ISBN: 978-83-7301-686-6
Cykl: Kroniki wampirze
Oprawa: miękka
Tytuł oryginału: Interview with the Vampire
Tłumaczenie: Tomasz Olszewski

Ocena*
ocena ogólna: 5-/6
fabula: 5-/6
stopień wciągania: 5-/6
uczucie własne: 5-/6

Głównym bohaterem książki jest Louis de Pointe du Lac - arystokrata z Luizjany, który kilkaset lat tamu został zmieniony w wampira przez Lestata. Książka zgodnie z tytułem jest wywiadem. Louis opowiada dziennikarzowi historię swojego życia poczynając od momentu, kiedy był jeszcze człowiekiem, kończąc zaś na chwili obecnej.
Dziennikarz początkowo jest przestraszony, ale w miarę słuchania opowieści jego strach mija, aby w końcu ośmielić się do tego stopnia, że wyraża pewną szczególną prośbę...

Książka jest dobra, może troszkę zbyt krwawa, ale mimo tego, że głównym bohater jest notorycznym mordercą i tak darzymy go sympatią... Wszystkim miłośnikom wampirów polecam serdecznie, a lubiącym ogólnie fantastykę umiarkowanie ;)

*Książki słuchałam

poniedziałek, 21 czerwca 2010

Ewa Ostrowska: Abonent czasowo niedostępny

Informacje ogólne
Wydawca: Skrzat
Rok wydania: 2009
Liczba stron: 304
Wymiary: 138 x 195 mm
ISBN: 978-83-7437-355-5
Oprawa: miękka

Ocena
ocena ogólna: 4+/6
fabula: 4/6
stopień wciągania: 5=/6
stopień wzruszalności: 4+/6
uczucie własne: 4=/6

Mam bardzo mieszane uczucia w związku z tą książką... Niby była niezła, ale... Podobnie jak Ja, pani woźna podobała mi się tak jakoś do połowy... potem akcja zaczęła się udziwniać...

Marta jest młodą kobietą, od dzieciństwa molestowaną przez ojczyma. Matka, zapatrzona w swojego męża, nie wierzy w jej oskarżenia. Akcja rozpoczyna się, kiedy "rodzice" znajdują Marcie pracę sekretarki w dużej firmie. Narracja trzecioosobowa jest wciąż przeplatana przemyśleniami Marty, dzięki którym dowiadujemy się o wcześniejszych wydarzeniach.

Właściwie nie wiem co mogę jeszcze napisać, nie zdradzając za dużo z fabuły. Chyba nic. Generalnie umiarkowanie polecam, choć nie jest to lektura najwyższych lotów...

niedziela, 20 czerwca 2010

Ewa Ostrowska: Babcia my i gangsterzy

Informacje ogólne
Wydawca: Skrzat
Rok wydania: 2007
Liczba stron: 394
Wymiary: 135 x 195 mm
ISBN: 978-83-7437-243-5
Oprawa: miękka

Ocena
ocena ogólna: 4=/6
fabula: 3/6
stopień wciągania: 4/6
uczucie własne: 4=/6

Sięgnęłam po tę książkę, kiedy biblionetka uświadomiła mi, że Mama, Kaśka, ja i gangsterzy (czyli moja ulubiona książka z czasów dzieciństwa) ma swoją kontynuacją... No cóż, albo jestem za stara na tę książkę, albo jest ona słabsza od poprzedniczki...

Tytułowa babcia, to mama z poprzedniej części. Jedna z jej bliźniaczek doczekała się własnych bliźniaków, których ojciec zostawił ją tak samo jak jej własny tata jej matkę. Córka Karolina każe się nazywać Karol i ze wszystkich siła próbuje stać się chłopakiem. Jej brat zwany Gogusiem jest śliczny jak dziewczynka, a na dodatek jest matematycznym geniuszem: w wieku 14 lat ma już zdaną maturę i studiuje matematykę oraz fizykę. Niestety jest zapatrzony w siebie, z czego siostra i babcia postanawiają go wyleczyć...

Wydaje się, że brzmi nawet ciekawie, ale niestety tylko się wydaje. Bohaterowie są tak naiwni i niedomyślni, że czytelnik ma ochotę wyć do Księżyca. Wiem, to jest książka dla dzieci... wydaje mi się jednak, że Mama, Kaśka... nie była aż tak naiwną książką... Choć może to czas zatarł mi tę naiwność w pamięci...

piątek, 18 czerwca 2010

Anne McCaffrey: cykl Wieża i Ul (3 pierwsze części)

cykl Wieża i Ul jest w pewnym sensie kontynuacją cyklu Pegaza. Telekineza okazała się najważniejszym Talentem, dzięki odkryciu opisanemu w Locie Pegaza. Ludzie zaczęli kolonizować inne planety, telekineza zaś jest wykorzystywana do przenoszenia ładunków między nimi. Każda znacząca planeta ma swoją Wieżę, której pracownicy zajmują się tym transportem.

Rowan opowiada o dziecku obdarzonym wielkim talentem, o jej dorastaniu, własnej wieży i spotkaniu z nieznajomym Talentem z innej planety...

Damia opowiada o najbardziej utalentowanej córce Rowan. O problemach z jej wychowywaniem, jej podróży na ojczysty świat ojca oraz jej spotkaniu z umysłami przybyszów z kosmosu...

Dzieci Damii opowiada o dzieciach Damii i ich przygodach.

cykl Wieża i Ul ma jeszcze dwie części, które niestety nigdy nie zostały przetłumaczone na polski (Lyon's Pride i The Tower and the Hive). Może kiedyś się zbiorę do przeczytania w oryginale, choć nie wiem, czy i kiedy to nastąpi...

Generalanie cykl ten jest warty polecenia, choć jest nieco słabszy od Pegaza. Wszystkim miłośnikom science-fiction serdecznie polecam :)

czwartek, 17 czerwca 2010

Anne McCaffrey: Ujeździć Pegaza oraz Lot pegaza



Ujeździć Pegaza (zbiór związanych ze sobą opowiadań)
Henry Darrow jest jasnowidzem. Pewnego dnia ulega wypadkowi (który przewidział, ale zapomniał o tym) i trafia na najnowocześniejszy odział neurologii. Tam spotyka pielęgniarkę z darem empatii i przepowiada, że zostanie ona jego żoną. W czasie proroczego transu jest podłączony do urządzenia rejestrującego fale mózgowe. Okazuje się, że urządzeniu udało się zmierzyć nowy rodzaj aktywności mózgu. Zdarzenie to daje początek stowarzyszeniu Talentów - organizacji zrzeszających ludzi z paranormalnymi zdolnościami...

Lot pegaza (powieść)
Akcja książki dzieje się wiele lat później, kiedy stowarzyszenie Talentów jest prężnie działającą organizacją, zaś ich praca jest powszechnie wykorzystywana. Głównymi bohaterami książki jest dwójka utalentowanych dzieci, z których każde w inny sposób zostało doświadczone przez los. Początkowo w książce występują dwa oddzielne wątki, które w końcu splatają się ze sobą.

Książki te czytałam jakiś rok temu i obie bardzo mi się podobały. Ta seria ma jeszcze trzecią część, która niestety nie została w Polsce wydana (Pegasus in Space - po angielsku wyszła w 2000 roku). Nie rozumiem dlaczego polscy wydawcy nie wydają takich fajnych książek... McCaffrey została przez nich potraktowana bardzo po macoszemu, więcej jej książek nie zostało w Polsce wydanych niż zostało... Dla mnie totalna porażka...
Odkąd kupiłam sobie czytnik zbieram się do próby przeczytania Pegasus in Space po angielsku... tylko mam tyle ciekawych książek po polsku w kolejce, że bardzo trudno jest mi się zebrać... I pomyśleć, że z rok temu nie miałam pomysłów co czytać, teraz zaś po odkryciu czytelniczych blogów i biblionetki mam ich zdecydowanie za dużo ;)

środa, 16 czerwca 2010

Orson Scott Card: Pierwsze spotkanie w świecie Endera

Informacje ogólne
Wydawca: Prószyński i S-ka
Rok wydania polskiego: 2005
Liczba stron: 144
Wymiary: 145 x 205 mm
ISBN: 83-7469-003-8
Cykl: Ender
Oprawa: miękka
Tytuł oryginału: First Meetings; in The Enderverse
Tłumaczenie: Mazan Maciejka

Ocena
ocena ogólna: 5/6
fabula: 5+/6
stopień wciągania: 5/6
uczucie własne: 5/6

Pierwsze spotkania w Świecie Endera to zbiór opowiadań, na który składają się:
1. Chłopiec z Polski (Polish Boy 2002)
2. Zmora nauczyciela (Teacher's Pest 2003)
3. Gra Endera (Ender's Game 1977)
4. Doradca inwestycyjny (Investment Counselor 1999)

Chłopiec z Polski opowiada o dzieciństwie Jana Pawła Wieczorka - ojca Endera. Witać, że opowiadanie powstało po powieści Gra Endera, bo fakty z życia ojca są w niej sporo inne.

Zmora nauczyciela to opowieść o spotkaniu rodziców Endera. Tak jak w przypadku Chłopca widzenie świata rodziców i to kim są, nie jest do końca spójne z tym co mamy w Grze

Gra Endera - opowiadanie będące zaczątkiem późniejszej powieści.

Doradca inwestycyjny opowiada o spotkaniu Endera z Jane, którą bardziej poznajemy w Mówcy Umarłych

Ogólnie wszystkie opowiadania mi się podobały. Chyba najlepsza była Zmora. Moim zdaniem przeczytałam ten zbiór w najwcześniejszym sensownym momencie. Czytanie go przed Grą popsułoby całkowicie odbiór tej powieści, zaś przed Mówcą także nie byłoby zbyt wskazane, choć już nie tak zdecydowanie...

Generalnie po przeczytaniu Mówcy umarłych serdecznie polecam ten zbiór.

Książkę czytałam na czytniku.

wtorek, 15 czerwca 2010

Jacek Piekara: Sługa Boży

Informacje ogólne
Wydawca: Fabryka Słów
Rok pierwszego wydania: 2003
Rok tego wydania: 2009
Rok wydania audio: 2009
Liczba stron: 400
Wymiary: 125 x 195
ISBN: 978-83-60505-19-9
Cykl: Mordimer Madderdin
Oprawa: miękka
Wersję audio czyta: Jarosław Rabenda


Ocena
ocena ogólna: 5/6
fabula: 5/6
stopień wciągania: 5/6
uczucie własne: 5/6

Sługa Boży to zbiór opowiadań, z których każde jest osobną całością. Mordimer Madderdin jest Inkwizytorem - człowiekiem tropiącym herezję w świecie, w którym Jezus zszedł z krzyża i zaczął karać swoich prześladowców. Inkwizytorom nie przysługuje zbyt duże wynagrodzenie za pracę, więc Mordimer wynajmuje się do różnych odpłatnych zadań, w wyniku których częstokroć wrabia ludzi w herezje, których nie popełnili...
Mimo wszystkich jego wad, Piekara przestawia go w taki sposób, że czytelnik pała do Mordimera sympatią. Torturuje ludzi, wrabia w herezję takich, którzy mu zagrażają lub są winni czegoś innego, ale i tak jesteśmy całym sercem z nim.
Muszę także pochwalić Jarosław Rabende za sposób czytania. Moim zdaniem sposób w jaki to robi bardzo do tej książki pasuje. Dlatego przeżyłam wielkie rozczarowanie, kiedy po zakończeniu Sługi chciałam zacząć słuchać Młot na czarownice. Wydawca niestety zmienił lektora i po prostu nie byłam w stanie tego słuchać... Ja nic nie mam do Janusza Zadury, naprawdę... i być może za kilka dnia będę w stanie słuchać Młota w jego wykonaniu i będzie to dla mnie ok, ale uważam, że takie serie, szczególnie tak specyficzne w stylu, powinna czytać w całości jedna osoba (szczególnie jak się tak dobrze sprawdziła jak w tym przypadku Jarosław Rabende), żeby człowiek nie doznawał szoku, przy włączaniu kolejnej części... Z powodu tego szoku, zamiast Młota zaczęłam słuchać Wywiadu z wampirem Rice i muszę powiedzieć, że narazie jest całkiem fajny...

poniedziałek, 14 czerwca 2010

Czytnik ebooków, czyli mój BeBook

Dwa miesiące temu kupiłam sobie czytnik ebooków BeBook Plus.
Decyzję o zakupię czytnika podjęłam pod wpływem bloga Za dużo czytam, cholerka oraz faktu, że miałam spore problemy z wypożyczaniem całych serii fantastyki z bibliotek: wielokrotnie wiązało się to z jeżdżeniem do kilku placówek, a czasami było praktycznie nie wykonalne.

Książek praktycznie nie kupuję (z 5 na rok), a jeżeli już to znanego mi dobrze autora, albo już po przeczytaniu: takie, które chciałabym mieć.
Wychowałam się w domu pełnym książek, tak pełnym, że żeby zrobić miejsce na moje rzeczy (kiedy dorastałam i zaczęłam mieć ich coraz więcej), część z książek wylądowała w pudłach. Żywot części z nich został tragicznie zakończony pod koniec zeszłego roku, kiedy to rodziców mieszkanie zostało zalane (woda prawie po kostki w najgorszym pokoju), a wraz z nim pudła z książkami, które stały na podłodze...
Ale nawet wcześniej sytuacja była raczej bezsensowna: mama twierdziła, że mamy jakąś książkę, ale kończyło się tym, że i tak wypożyczałam ją z biblioteki, bo nie mogłyśmy jej znaleźć...

Dlatego też książek nie kupuję i kupować nie będę. Ponieważ latanie po bibliotekach jest męczące, a czasem wręcz niewykonalne, skusiłam się na gadżet w postaci czytnika ebooków. Książki znajduje w sieci i korzystam z nich zgodnie z "dozwolonym użytkiem osobistym". Popularne i dawno wydane serie można znaleźć w całości, książki mniej poczytnych autorów znajdują się nie wszystkie, ale za to tych bardzo popularnych udaje się znaleźć już miesiąc po premierze...

Może teraz po tym przydługim wstępie przejdę do konkretów.

Z mojego czytnika jestem zadowolona i nie żałuję jego zakupów. Czyta się z niego dobrze i nie męczy oczu bardziej niż książka (czytanie z ekranu komputera bardzo mnie męczy). Tło czytnika jest ciemniejszy niż większość książkowych papierów, więc potrzebne jest dla niego lepsze niż w przypadku książki oświetlenie, do którego dodatkowo trzeba się dobrze ustawić, aby na ekranie nie powstawały odblaski (jest on matowy, ale to im całkowicie nie zapobiega).
Ze względu na rozmiar ekranu przy ustawieniu wielkości czcionki miłej dla oka, na ekranie mieści się jakaś połowa strony (tak na oko dla książek z podobną czcionką), co mocno utrudnia "przeskakiwanie" w czasie czytania.
BeBook nie ma problemu z polskimi znakami i świetnie obsługuje rtf'y (tekst z prostym formatowaniem), niestety na rtf'ach i txt ta świetna obsługa się kończy... Html'e wyświetla dziwnie, w doc'ach nie da się zmienić wielkości, więc strona dokumentu to strona na czytniku (co w większości przypadków jest na dłuższą metę nieczytelne), a z pdf'ami też sobie nie radzi. Co prawda wielkość da się zmienić, ale gdy strona nie mieści się na ekranie to każda linijka tekstu wygląda jak osobny akapit (koniec linii na ekranie jest wewnątrz oryginalnej linii oraz na jej końcu) co wygląda niezbyt ciekawie i powoduje, że na ekranie mieści się strasznie mało teksu. Tak więc wszystkie pliki muszę przerabiać na rtf'y, co jest dość kłopotliwe.
Reklama o 7 tysiącach odświeżeń jest sporo przesadzona. Realnie uzyskałam jakieś 4-5 tysięcy, gdzie Pierwsze prawo magii czytane w dobrej dla mnie wielkości czcionki miało około 1400 stron.
Sama technika czytania jest trochę inna niż w przypadku książki i dość trudno jest znaleźć wygodną pozycję (bo co prawda nie musimy trzymać, aby się nie składało, ale co strona należy nacisnąć przycisk). W moim przypadku (notoryczne nieużywanie zakładek), czytnik ma tę zaletę, że można go zamknąć i odłożyć bez wyłączania, potem zaś czytać od miejsca gdzie się skończyło (taki leżący czytnik nie zużywa baterii, bo ekran pobiera prąd tylko w czasie zmieniania strony).
Do tej pory przeczytałam na moim czytniku: Misję Błazna, Déjà Dead, Pierwsze Prawo Magii, Grę Endera i Mówcę umarłych. Większość książek, które są po prawej w pokazach slajdów zatytułowanych "fantastyka (pojedyncze)", "fantastyka (cykle)" i "inne gatunki' udało mi się znaleźć w formie elektronicznej (pomijając kilka sztuk, które w albumie picasa mają opis w bibliotekach jakiej dzielnicy udało mi się je znaleźć).
Podsumowując, tak jak pisałam na początku, zakupu nie żałuję. Czytnika daje mi możliwości dobrze zaopatrzonej biblioteczki połączone z zajmowaniem małej ilości miejsca. Co więcej, mogę ustawić sobie wielkość czcionki i odstęp (oczywiście dla rtf'ów), która mnie nie męczy, co w przypadku książki jest niemożliwe (a niestety część z nich ma bardzo małą czcionkę - np. cykle Czarnych kamieni, Nocny Anioł, Cienie pojętnych i wiele innych). Mimo jego wszystkich zalet, jakoś przyjemniej mi się czyta papierowe książki (o ile mają odpowiednią czcionkę), ale nie na tyle, aby chciało mi się wypożyczać z biblioteki książki, które uda mi się znaleźć w formie elektro. W tej chwili czytnik mam zapchany po brzegi (bo niestety jego pamięć wewnętrzna to tylko 0,5 GB - co daje jakieś 100 książek), a znalezionych książek sporo więcej... tak więc mam nadzieję, że liczba książek z biblioteki będzie się u mnie sukcesywnie zmniejszać, zaś zacznę bardziej wyczytywać to co mam zgromadzone :)

niedziela, 13 czerwca 2010

Jean-Christophe Grangé: Kamienny krąg

Informacje ogólne
Wydawca: Albatros
Rok wydania: 2005
Liczba stron: 400
Wymiary: 120 x 195 mm
ISBN: 83-7359-179-6
Oprawa: miękka
Tytuł oryginału: Le concile de pierre

Ocena
ocena ogólna: 4=/6
fabula: 3/6
stopień wciągania: 5/6
uczucie własne: 3/6

Zachęcona jakością Purpurowych rzek tego autora, postanowiłam siegnąć po kolejną jego książkę. Padło na Kamienny krąg... No cóż... pocieszam się, że według biblionetki jest to najsłabsza książka tego autora...

Diana Thiberge, etnolog badający zachowania drapieżników, wskutek przeżytego w dzieciństwie urazu nie jest w stanie nawiązać normalnych stosunków z mężczyznami. Żyje samotnie, póki nie postanowi adoptować pięcioletniego chłopca niewiadomego pochodzenia, którego znajduje w tajskim sierocińcu.

Po przyjeździe do Paryża wokół dziecka zaczynają się dziać niesamowite rzeczy. Omal nie pada ofiarą zamachu. Cudem uratowane, zapada w śpiączkę. Lekarz, który zgłasza się, by mu pomóc, zostaje zamordowany. W coraz bardziej makabrycznych okolicznościach padają następne ofiary. Aby odsłonić związane z chłopcem tajemnice, Diana musi uciec się do hipnozy i odbyć podróż w głąb górzystego rejonu Mongolii. W latach 70. działał tam supertajny ośrodek prowadzący badania nad syntezą nuklearną i zjawiskami parapsychologicznymi...


Teoretycznie jest to thriller, praktycznie zaś... no nie wiem... Jest to jakieś pomieszanie z poplątaniem: mamy parapsychologię, hipnozę, magię, przemianę w zwierzęta... autor chyba zapomniał, że pisze thriller, a nie powieść fantastyczną... Cóż... można przeczytać, ale książka nie zachwyca...

sobota, 12 czerwca 2010

Orson Scott Card: Mówca umarłych

Informacje ogólne
Rok pierwszego wydania polskiego: 1992
Liczba stron: 412
Wymiary: 145 x 205 mm
ISBN: 83-7255-968-6
Cykl: Ender
Oprawa: miękka
Tytuł oryginału: Speaker for the Dead
Tłumaczenie: Piotr Cholewa

Ocena
ocena ogólna: 5+/6
fabula: 5/6
stopień wciągania: 6/6
uczucie własne: 5=/6

Akcja powieści toczy się 3 tysiące lat po Grze Endera. Na Lusitanie - nowo skolonizowanej planecie, zostaje odkryty rozumny gatunek potocznie nazywany "prosiaczkami". Ludzkość przyjmuje zasadę nieingerencji (którą nie do końca udaje się zrealizować): ludzkie osiedle zostaje otoczona murem, zaś z "prosiaczkami" kontaktują się tylko wybrani naukowcy, którzy mają za zadanie jak najwięcej się o nich dowiedzieć, nie zdradzając im niczego...
Pewnego dnia zdarza się tragiczny wypadek, wynikający z wzajemnego niezrozumienia. Młoda kobieta winiąca się o niego, wzywa Mówcę Umarłych. Nie spodziewa się, że będzie nim sam Pierwszy Mówca...
22 lata później (tyle trwa podróż z prędkością światła) zjawa się Mówca. Fizycznie ma około 35 lat i nikt nie spodziewa się, że urodził się on 3 tysiące lat temu. Początkowo Mówca spotyka się z ogólną niechęcią: kolonia ma licencję katolicką, zaś biskup nie życzy sobie ateisty na swoim terenie, potem jednak wspólne nieszczęście jednoczy wszystkich...

Książka tak samo jak Gra jest bardzo wciągająca. Fabuła podoba mi się trochę mniej... najbardziej chyba problematyczny jest dla mnie sposób rozmnażania się "prosiaczków"... moim zdaniem w tym autor ociera się już trochę o fantastykę nie będącą science-fiction... No ale poza tym książką jest bardzo dobra, więc serdecznie polecam (oczywiście po uprzednim przeczytaniu Gry Endera).

środa, 9 czerwca 2010

Ewa Ostrowska: Ja, pani woźna

Informacje ogólne
Wydawca: Skrzat
Rok wydania: 2008
Liczba stron: 477
Wymiary: 140 x 195 mm
ISBN: 978-83-7437-311-1
Oprawa: miękka

Ocena
ocena ogólna: 4+/6
fabula: 3+/6
stopień wciągania: 5/6
stopień wzruszalności: 5/6
uczucie własne: 5=/6

Mam co do tej książki trochę mieszane uczucia... Początek był bardzo dobry. Dawno się tak przy książce nie popłakałam... tylko tak od połowy to liczba dziwnych zbiegów okoliczności trochę mnie przerosła.

Książka opowiada historię Kasi - matki jedynastolatka, która 4 lata wcześniej mąż zostawił dla bogatszej i słuch po nim zaginął. Szymek wyidealizował "tatusia" i ciągle powtarza matce, że jej nienawidzi, ona zaś nie potrafi mu wytłumaczyć, że ojciec wcale się nim nie interesował, zaś syn coraz bardziej się od niej oddala...
Katarzynę poznajemy w momencie, w której właśnie traci pracę, bo szef proponował jej awans w zamian za usługi seksualne. Początkowo jest przekonana, że szybko znajdzie inną, tak się jednak nie dzieje... We wszystkich redakcjach sądzą, że jest puszczalska (zasługa "koleżanek") i właśnie dlatego ją zwolniono...
Kasia zdecydowanie nie należy do ludzi twardo stąpających po ziemi. Prawie całą trzy miesięczną odprawę wydaje na komputer dla syna, zamiast odłożyć sobie na jedzenie. W efekcie, w krótkim czasie musi ograniczyć swoje posiłki do chleba z margaryna...
W akcie desperacji podejmuje pracę woźnej w szkole (tak naprawdę sprzątaczki - autorka myli te dwa pojęcia). Na rozmowę kwalifikacyjną przychodzi w markowym kostiumie specjalnie przybrudzonym olejem i z naderwaną kieszenią (aby nie wydać się za elegancka)... Nie umiem tego zrozumieć... skoro wiedziała, że dnia następnego ma się zgłosić w szkole to mogła iść do lumpeksu i kupić sobie coś, zamiast niszczyć drogie ubrania...
Później jest jeszcze kilka sytuacji, w których ta jej nieżyciowość się ujawnia, nie będę pisać dokładnie, aby nie zdradzić za bardzo fabuły. W każdym razie jak dla mnie Kasi przytrafia się trochę za dużo zbiegów okoliczności... Mimo to książkę polecam, choć nie należy się nastawiać na zbyt ambitną lekturę.

poniedziałek, 7 czerwca 2010

James Clavell: Shogun: Powieść o Japonii

Informacje ogólne
Rok pierwszego wydania polskiego: 1992
Cykl: Shogun
Tytuł oryginału: Shogun: A Novel of Japan

Ocena
ocena ogólna: 6/6
fabula: 6/6
stopień wciągania: 6/6
uczucie własne: 6/6

Shogun to chyba najdłuższa (ponad 58 godzin) i najbardziej wciągająca książka, której słuchałam. Bądźmy szczerzy... moja zielona chusta bardzo dużo jej zawdzięcza, bo pierwszy raz chyba zdarzyło mi się robótkować po to, aby słuchać, a nie na odwrót. Co jest tym bardziej dziwne, że częściowo oglądałam ekranizację tej książki, więc w niektórych momentach wiedziałam co mniej więcej się zdarzy...

Książka opowiada o brytyjskim pilocie statku, który z niedobitkami załogi ląduje w japońskiej wiosce. Szybko okazuje się, że stał się więźniem, zaś miejscowy samuraj ma co do niego swoje plany.
Po wielu przygodach, w tym romansie z piękną Japonką, Blackthorn zostaje samurajem i hatamoto Toranagi (hatamoto to wg książki osobisty strażnik - samuraj, który może nosić przy panu miecze, wikipedia mówi na ten temat trochę co innego) oraz dostaje ziemie z dużym dochodem. Jednak jego głównym pragnieniem, jest powrót do ojczyzny...

Zachęcam także do przeczytania recenzji na biblionetce.

Ja osobiście książkę naprawdę bardzo, bardzo polecam. Jedyny jej minus to długość ;) bo trzeba sobie zarezerwować sporo wolnego czasu :)

niedziela, 6 czerwca 2010

Cztery niedzielne porażki

W niedziele postanowiłam sobie poczytać Moja żona wiedźma Bielanina... Przeczytałam 100 stron, wciągalność zero, styl mnie irytował, fabuła była dziwna, stwierdziłam, że ja pas.

Postanowiłam dać Rosjaninowi jeszcze jedną szansę i wzięłam się za Profesjonalnego zwierzołaka... początkowo wydawało się, że nawet nie jest źle, ale potem było to samo... temu panu już dziękujemy...

Następna była Czarna Księga Sekretów Higgins. Co prawda po przyniesieniu jej z biblioteki doszłam do tego, że jest to książka dla młodzieży, ale często fantastyka młodzieżowa nie jest zła... niestety tu także styl narracji był nie dla mnie...

Już lekko dobita sięgnęłam po Hotel Paradise Grimes. Ysabell miała całkowitą rację, że ta książka mi się nie spodoba...

Chyba jeszcze nigdy nie zdarzyła mi się taka czarna seria... Masakra po prostu...

Paweł Pollak: Kanalia


Informacje ogólne
Wydawca: Czarna Owca
Rok wydania: 2006
Liczba stron: 256 (bardzo drobny druk)
Wymiary: 12,5 x 19,5
ISBN: 83-60207-74-7
Oprawa: miękka

Ocena
ocena ogólna: 5-/6
fabula: 5/6
stopień wciągania: 5=/6
uczucie własne: 5=/6

Sięgnęłam po tę książkę zachęcona recenzją Tuchy. Nie rozczarowałam się, książka jest naprawdę dobra. Poza głównym nurtem powieści są w niej kilku akapitowe wstawki (oznaczone większym drukiem), których sens, mamy szansę poznać dopiero pod koniec.

Akcja zaczyna się znalezienia w rzece zwłok młodej kobiety oraz morderstwa narkomana. Młody aspirant ma pecha, że już pierwszego dnia pracy trafiają mu się dwie tak nieprzyjemne zbrodnie. Chyba można powiedzieć, że to właśnie on jest głównym bohaterem tej powieści, choć trudno to do końca określić.
Kiedy wydaje się nam, że już wszystko wiemy, zaś zbrodniarze zostali ukarani, autor funduje nam gwałtowny zwrot. Aspirant trafia na trop. Mnie początkowo trudno było zrozumieć, o co policjantowi chodzi. Chociaż książkę czytałam jednym ciągiem to nie rozumiałam co go naprowadziło na trop. No ale w końcu wszystko zostało jasno napisane, zaś rozwiązanie zagadki okazało się bardzo zaskakujące.

Książka ogólnie mi się podobała, ale... Kufle są dwa... W jednym mamy inspektora policji, szefa naszego aspiranta, który jest... no cóż trudno mi uwierzyć, że tak zachowuje się większość policjantów... Inspektor jest niedomyty i brutalny, wymusza usługi w burdelach, bierze haracz od przestępców, owszem teoretycznie jest skuteczny, mimo to... W drugim kuflu jest znaczne zwolnienie akcji w środku powieści, choć w sumie na dość krótko... To są moim zdaniem jedyne minusy. Książkę bardzo polecam :)

sobota, 5 czerwca 2010

Adrian Tchaikovsky: Klęska ważki

Informacje ogólne
Wydawca: Rebis
Rok wydania: 2010
Liczba stron: 680
Wymiary: 132 x 202 mm
ISBN: 978-83-7510-419-6
Cykl: Cienie pojętnych (część 2)
Oprawa: miękka
Tytuł oryginału: Dragonfly Falling
Tłumaczenie: Andrzej Sawicki

Ocena
ocena ogólna: 4/6
fabula: 4+/6
stopień wciągania: 4-/6
uczucie własne: 4/6

Pierwszy tom cyklu, Imperium czerni i złota, o którym pisałam tutaj dostał ode mnie 5, choć książka zaczęła wciągać dopiero po około 150 stronach... Z Klęską ważki jest jeszcze gorzej... ona zaczęła wciągać dopiero po 300...

Przez pierwsze 300 stron przebrnęłam z wielkim mozołem. Wogóle zabrałam się za tę książkę, bo mija mi niedługo termin oddania, a przedłużyć się nie da, bo zamówiona... Końcówka była już niezła, ale... W każdym razie na trzeci tom już nie czekam, jak mi wpadnie kiedyś w łapki w bibliotece, to dobrze, jak nie, też ok...

Akcja powieści rozpoczyna się w momencie, w którym skończyła się w Imperium. Obserwujemy imperatora os, oglądamy oblężenie Tarku i Kolegium, jesteśmy świadkami przemiany Totho, poznajemy lepiej mrówce, modliszkowce i pająki. Książkę polecam raczej umiarkowanie... jak nie będzie nic ciekawszego do czytania...

piątek, 4 czerwca 2010

Milena Wójtowicz: Załatwiaczka

Informacje ogólne
Wydawca: Fabryka Słów
Rok wydania: 2007
Liczba stron: 448
Wymiary: 125 x 195 mm
ISBN: 978-83-60505-35-9
Oprawa: miękka

Ocena ogólna: 4-/6*

Książka ta to zbiór opowiadań o tytułowej Załatwiczce. Główną bohaterką jest Małgorzata - Polka studiująca w Wielkiej Brytanii, która w zamian za przejęcie po staruszce jej pracy załatwiaczki, dostała w spadku dom.
Załatwiaczka potrafi załatwić dosłownie wszystko, wystarczy zwrócić się do niej poprzez odpowiednią formułę. Zlecenie jest niby realizowane bezpłatnie, ale tak naprawdę ma groźne konsekwencje...

Książka jest lekko śmieszna i lekko mroczna. Czytałoby się nieźle, gdyby nie ciągłe powtórzenia: wyglądu Małgorzaty, jej odporności na uroki wampirów, działalności czarodzieja Bena oraz strasznych konsekwencji złożenia zlecenia (które nigdzie nie są wyjaśnione, wiadomo tylko, że są straszne). Może jest to zbiór opowiadań, które początkowo były gdzieś publikowane osobno. Nie wiem... ale czytanie tak wiele razy tego samego był dość mocno denerwujące...

*Książkę czytałam parę miesięcy temu

czwartek, 3 czerwca 2010

Orson Scott Card: Gra Endera

Informacje ogólne
Rok pierwszego wydania polskiego: 1994
Liczba stron: 336
Wymiary: 142 x 202 mm
ISBN: 978-83-7648-251-4
Cykl: Ender
Oprawa: miękka
Tytuł oryginału: Ender's Game
Tłumaczenie: Piotr Cholewa

Ocena
ocena ogólna: 6/6
fabula: 6/6
stopień wciągania: 6/6
uczucie własne: 5+/6

Akcja rozgrywa się w świecie przyszłości. Ziemia zagrożona jest zniszczeniem przez robale - owadopodobne, obce istoty spoza układu słonecznego. W celu przeciwstawienia się temu zagrożeniu ludzkość ucieka się do niecodziennej metody - wybiera spośród urodzonych na całym świecie dzieci te najinteligentniejsze i od najmłodszych lat szkoli je na żołnierzy, którzy mają pokierować ziemskimi siłami kosmicznymi w tej rozgrywce o śmierć i życie.

Główny bohaterem książki jest tytułowy Ender - genialne dziecko, które ma uratować ludzkość. Czytelnik wraz z nim przeżywa dorastanie w Szkole Bojowej, potem zaś dalsze szkolenie w Szkole Dowodzenia...

Książka jest bardzo wciągająca i ogromnie trudno się od niej oderwać. Fabuła jest dobrze skonstruowana i powieść bardzo dobrze się czyta. Wszystkim serdecznie polecam.

środa, 2 czerwca 2010

Raymond E. Feist, Janny Wurst: Władczyni imperium (część 1 i 2)

Informacje ogólne
Wydawca: Rebis
Rok wydania: 1996
Wymiary: 120 x 200 mm
Cykl: Trylogia Imperium (część 3)
Oprawa: miękka
Tytuł oryginału: Mistress of the Empire
Tłumaczenie: Alina Pożarowszczyk

Ocena*
ocena ogólna: 5-/6
fabula: 4+/6
stopień wciągania: 5/6
uczucie własne: 5-/6

Władczyni imperium to ostatnia część Trylogia Imperium i moim zdaniem najgorsza. O poprzednich częściach pisałam tutaj i tutaj. W polskim wydaniu (choć nie tylko w nim) Władczyni ukazała się w dwóch częściach, co mnie nieco zbiło z tropu... pożyczyłam sobie mianowicie z biblioteki 3 książki trylogii, no i sądziłam, że mam już wszystkie... nic bardziej mylnego o czym przekonałam się po skończeniu trzeciej z nich... co więcej okazało się że w żadnej wolskiej bibliotece nie ma drugiej części Władczyni, w końcu znalazłam ją na Ochocie, ale co się nadenerwowałam to moje...

Dlaczego uważam tę część za najgorszą... no cóż ilość fartu, który miała Mara, żeby wszystko ułożyło się jak się ułożyło, przekroczył trochę moje pojęcie... A może zniechęcił mnie ten problem z dwoma częściami? Nie wiem. Ale mimo to i tak polecam całą trylogię :)

Tym razem Mara postanawia się przeciwstawić Zgromadzeniu, aby uratować reformy w Imperium. Jedyna droga prowadzi do kopców ch-ja, ale tam się początkowo urywa, bo wszystko jest "zakazane"...

*Książkę czytałam jakieś 5 miesięcy temu

wtorek, 1 czerwca 2010

Raymond E. Feist, Janny Wurst: Sługa imperium


Ocena*
ocena ogólna: 5/6
fabula: 5/6
stopień wciągania: 5/6
uczucie własne: 5/6

Informacje ogólne
Wydawca: Rebis
Rok wydania: 1995
Liczba stron: 400
Wymiary: 120 x 200 mm
ISBN: 83-7120-285-7
Cykl: Trylogia Imperium (część 2)
Oprawa: miękka
Tytuł oryginału: Servant of the Empire
Tłumaczenie: Jarosław Kotarski

Sługa imperium to druga część Trylogia Imperium, o pierwszej pisałam tutaj.

Ród Acomów znów stał się potężny, co nie podoba się jego wrogom. Władca rodu Minwanabi zaprzysięga bogu śmierci zniszczenie rodu Acomów. W jaki sposób Mara zdoła ochronić swój ród przed zagładą?

*Książkę czytałam jakieś 5 miesięcy temu

Jean-Christophe Grangé: Purpurowe rzeki


Informacje ogólne
Wydawca: Albatros
Rok wydania: 2003
Liczba stron: 399
Wymiary: 120 x 195 mm
ISBN: 83-7359-39-0
Oprawa: miękka
Tytuł oryginału: Les Rivières pourpres

Ocena
ocena ogólna: 5+/6
fabula: 5-/6
stopień wciągania: 6+/6
uczucie własne: 5=/6

W końcu udało mi się trafić na kryminał, który jest taki jaki (moim zdaniem) kryminał być powinien, czyli wciągający od pierwszej do ostatniej strony!

Książka zaczyna się od zamieszek na stadionie, w czasie których dochodzi do morderstwa na oczach policjanta. Funkcjonariuszowi udaje się złapać jednego z zabójców, drugi zaś ucieka. Policjant udaje się za nim w pościg i w końcu go dopada. W detektywie wzbiera furia, której efektem jest całkowicie zmasakrowana twarz przestępcy i jego śpiączka...
Przełożony policjanta postanawia usunąć go na jakiś czas z miasta i jednocześnie pomóc swojemu przyjacielowi w śledztwie. Detektyw trafia do niewielkiego akademickiego miasteczka w górach, w którym niedawno znaleziono ciało bibliotekarza. Zabójstwo było o tyle niezwykłe, że wydawało się, że nie miał on wrogów, a poza tym ciało nosiło ślady tortur oraz znaleziono je w dziwnym miejscu i pozycji: ułożone było w pozycji embrionalnej we wnęce skalnej nad rzeką...
Równolegle poznajemy drugiego policjanta, który prowadzi sprawę włamania do szkoły podstawowej i zbezczeszczenia grobowca. Początkowo sprawa wydaje się błaha, ale wraz z postępem śledztwa okazuje się coraz bardziej tajemnicza...
W finale oba śledztwa okazują się zazębiać (co oczywiście można było przewidzieć, więc nie zdradzam raczej fabuły), prawda okazuje się zaś zaskakująca...

Książkę naprawdę bardzo polecam. Wydarzenia, które doprowadziły do zbrodni, wydają mi się nie do końca przekonujące, ale w końcu w kryminale najważniejsze jest trzymanie w napięciu a nie super realistyczna fabuła. Gdyby nie te niedociągnięcia to byłoby 6, a tak daję 5+. Już wstawiłam sobie do kolejki wszystkie pozostałe książki autora. Mam nadzieję, że będą równie pasjonujące :)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...